Een paar jaar heb ik geploeterd en gevochten om een droom te verwezenlijken. Die droom was op een verantwoorde manier Maine Coons fokken. Maar die droom werd een steeds ergere nachtmerrie.
Foute testuitslagen, 2 keer Giardia, overleden kittens, zieke kittens, baarmoederontsteking, melkklierontstekingen, vechtende katten, zware operaties, herplaatsingen, helse bevallingen, we hadden het allemaal meegemaakt maar we sloegen ons er dapper doorheen. Net toen het allemaal lekker liep en de kittens over 2 weken mochten verhuizen naar hun nieuwe baasjes kwam de druppel.....ringworm. Dat was mijn nekslag, de genadeklap. Ik was geruïneerd, blut tot op het bot, en emotioneel gesloopt.
In 2013 ben ik gestopt met fokken. Waarom kan je HIER lezen.
Dit verhaal is ook gepubliceerd met foto's in de Pers Info van april-juni 2014.
Ik wil graag iedereen heel hartelijk bedanken voor het meeleven, en voor alle hulp die ik heb gehad.
Ik ben jullie er ontzettend dankbaar voor.
Mijn excuses dat ik aan sommige hele lieve mensen niks meer van me heb laten horen, maar ik had het echt nodig om grote afstand van de ''kattenwereld'' te nemen. Ik hoop op jullie begrip.
Wij hebben nu nog maar 2 katten, waar ik echt geen afstand van kan doen. De herplaatste katten hebben allemaal een super huisje gekregen, waarvoor ik ook ontzettend dankbaar ben.
In 2014 ben ik weer begonnen met opvangen voor het asiel. Ik zag dat wel weer zitten. Moederpoes is bij mij bevallen van 6 mooie kittens. Helaas bleek moederpoes (achteraf gezien) het herpesvirus met zich mee te dragen en zijn de kittens hiermee besmet geraakt. Ze kregen alle symptomen van herpes (inclusief 1 van mijn eigen katten) uiteindelijk longontsteking, en na alle inspanningen en slapeloze nachten overleden ze stuk voor stuk. Ik was hier zo kapot van dat ik er weinig over heb geschreven.
Daarna heb ik mezelf strikt verboden om ooit nog iets met katten te doen, ook al heb ik het allemaal met veel zorg en liefde gedaan. Er rust gewoon een vloek op, en volgens mij heb ik er intussen een soort van trauma door opgelopen. Alles, maar dan ook echt alles ging ondanks al mijn inspanningen en goede zorgen mis. Ik heb ontzettend veel ervaring opgedaan, en wilde dat nuttig gaan gebruiken door weer op te gaan vangen, maar ook dat ging mis.
Uiteindelijk bleek uit een allergietest ook nog dat mijn zoon allergisch is voor katten. Maar met nu nog maar 2 katten in huis is het nog aardig te doen.
Liefs,
Linda.
Foute testuitslagen, 2 keer Giardia, overleden kittens, zieke kittens, baarmoederontsteking, melkklierontstekingen, vechtende katten, zware operaties, herplaatsingen, helse bevallingen, we hadden het allemaal meegemaakt maar we sloegen ons er dapper doorheen. Net toen het allemaal lekker liep en de kittens over 2 weken mochten verhuizen naar hun nieuwe baasjes kwam de druppel.....ringworm. Dat was mijn nekslag, de genadeklap. Ik was geruïneerd, blut tot op het bot, en emotioneel gesloopt.
In 2013 ben ik gestopt met fokken. Waarom kan je HIER lezen.
Dit verhaal is ook gepubliceerd met foto's in de Pers Info van april-juni 2014.
Ik wil graag iedereen heel hartelijk bedanken voor het meeleven, en voor alle hulp die ik heb gehad.
Ik ben jullie er ontzettend dankbaar voor.
Mijn excuses dat ik aan sommige hele lieve mensen niks meer van me heb laten horen, maar ik had het echt nodig om grote afstand van de ''kattenwereld'' te nemen. Ik hoop op jullie begrip.
Wij hebben nu nog maar 2 katten, waar ik echt geen afstand van kan doen. De herplaatste katten hebben allemaal een super huisje gekregen, waarvoor ik ook ontzettend dankbaar ben.
In 2014 ben ik weer begonnen met opvangen voor het asiel. Ik zag dat wel weer zitten. Moederpoes is bij mij bevallen van 6 mooie kittens. Helaas bleek moederpoes (achteraf gezien) het herpesvirus met zich mee te dragen en zijn de kittens hiermee besmet geraakt. Ze kregen alle symptomen van herpes (inclusief 1 van mijn eigen katten) uiteindelijk longontsteking, en na alle inspanningen en slapeloze nachten overleden ze stuk voor stuk. Ik was hier zo kapot van dat ik er weinig over heb geschreven.
Daarna heb ik mezelf strikt verboden om ooit nog iets met katten te doen, ook al heb ik het allemaal met veel zorg en liefde gedaan. Er rust gewoon een vloek op, en volgens mij heb ik er intussen een soort van trauma door opgelopen. Alles, maar dan ook echt alles ging ondanks al mijn inspanningen en goede zorgen mis. Ik heb ontzettend veel ervaring opgedaan, en wilde dat nuttig gaan gebruiken door weer op te gaan vangen, maar ook dat ging mis.
Uiteindelijk bleek uit een allergietest ook nog dat mijn zoon allergisch is voor katten. Maar met nu nog maar 2 katten in huis is het nog aardig te doen.
Liefs,
Linda.